XVIII wiek – Garłacz Skałkowy (Szturmak) Zachodnia Europa

 XVIII wieczny garłacz, Lufa mosiężna, rozszerzona u wylotu zwana ( trąbą ), lufa zakończona dwoma mosiężnymi pierścieniami nachodzącymi na siebie. W Części dennej zaokrąglona, z dwoma reliefami po każdej ze stron.

 Osada, łoże wykonane ze pociemniałego drewna, łoże długie sięgające do zarysu pierścienia lufy.Kolba podłużna na kształt z profilowaną szyjką, zakończona stalową stopką.

Zamek skałkowy typu francuskiego. Płyty zamku stalowe nie sygnowane. Osłona języka spustowego stalowa, dekorowana lekkim ornamentem. Od spodu łoża widoczny kanał i dwie tuleje oraz miejsce na stempel.

 Konstrukcja Garłaczy powstała w XVI wieku w Holandii, z przeznaczeniem broni marynarskiej, rozszerzona lufa miała ułatwić ładowanie karabinu podczas niespokojnych rejsów. Broń używana również podczas walk ulicznych. Ładowana dużymi kulami, ołowianym śrutem bądź siekańcami.

Przedmiot sprzedawany jako pozycja kolekcjonerska.