PSZnZ Furażerka Generała Michała Tokarzewskiego-Karaszewicz

Furażerka oraz para wężyków generalskich według przekazu ustnego należąca do Generała Dywizji Michała Tokarzewski-Karaszewicz. 

 Furażerka wzoru brytyjskiego w pustynnym khaki drill, po lewej stronie przyszyty ręcznie wykonany z aluminiowej blaszki wężyk generalski, polakierowany lub pomalowany, nad nim dwie gwiazdki aluminiowe. Materiał pod wężykiem delikatnie wypłowiały z zarysem wężyka.

 Z przodu dwa rzadkie guziki polskie z stylizowanym orłem wz.27 w koronie wykonane przez firmę Henderson w Jerozolimie. Nad guzikami orzeł furażerkowy odlewany na Bliskim Wschodnie, odmiana bez tarczy strzeleckiej w centrum tarczy amazonek. 

 Para dużych wężyków generalskich wyciętych z stalowej blachy, trzy dziury służące do przyszycia. Jeden z wężyków pokryty rdzą z jednej strony. 

 Unikatowy zestaw po jednym z najbardziej rozpoznowalnych generałów polskich z Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. 

Michał Tadeusz Tokarzewski-Karaszewicz (1893-1964). Pseudonimy: “Doktor”, “Stawski”, “Stolarski”, “Torwid”. Urodzony: 5 stycznia 1893, Lwów Zmarł: 22 maja 1964, Casablanca. Generał dywizji Polskich Sił Zbrojnych, mianowany generałem broni przez władze emigracyjne w 1964  

Michał Tokarzewski-Karaszewicz był kluczową postacią w historii polskiego wojska i ruchu oporu. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, od 11 września dowodził Grupą Operacyjną „Tokarzewski”, która wchodziła w skład Armii „Pomorze” i brała udział w bitwie nad Bzurą.

27 września 1939 roku, stanął na czele Służby Zwycięstwu Polski (SZP), pierwszej organizacji konspiracyjnej w okupowanej Polsce. Po utworzeniu Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) został komendantem Obszaru nr 3 Lwów.

W marcu 1940 roku, podczas próby przekroczenia niemiecko-sowieckiej linii demarkacyjnej z dokumentami na nazwisko Tadeusz Mirowy, został aresztowany przez NKWD. Początkowo niezidentyfikowany, trafił do łagru pod Workutą. Po odkryciu jego tożsamości, został przeniesiony do więzienia NKWD na Łubiance. Zwolniony w sierpniu 1941 roku, wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR, gdzie dowodził 6 Dywizją Piechoty „Lwów”.

16 marca 1943 roku mianowano go zastępcą dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie, generała dywizji Władysława Andersa. Pełnił jednocześnie funkcję dowódcy Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie, a od sierpnia 1944 roku – dowódcy III Korpusu Polskiego.

Generał Władysław Sikorski, podczas swojej ostatniej podróży na Bliski Wschód, rozważał odwołanie Tokarzewskiego z jego funkcji i przeniesienie go do Londynu z powodu jego opozycji wobec polityki Sikorskiego.

Od grudnia 1944 roku do sierpnia 1946 roku, Tokarzewski-Karaszewicz pozostawał w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, zajmując się „sprawami specjalnymi”.

Michał Tokarzewski-Karaszewicz pozostaje ważną postacią w historii polskiego wojska i ruchu oporu. Jego działania podczas wojny i wkład w rozwój konspiracji wojskowej w okupowanej Polsce są niezapomniane. Jego odwaga i poświęcenie uczyniły go jedną z kluczowych postaci w walce o niepodległość Polski.