PSZnZ Odznaka “Tobruk” Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich 3703 – Oficer ZHP

Odznaka pamiątkowa Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich tak zwany “Tobruk”. Wykonana około 1942 roku. Egzemplarz nadaniowy, numerowany na rewersie 3703 nadany podporucznikowi Szatkowski Zygmunt.

Zygmunt Lechosław Szadkowski (ur. 5 stycznia 1912 w Warszawie, zm. 5 września 1995 w Londynie) – polski polityk emigracyjny, oficer Wojska Polskiego, działacz harcerski i społeczny.

Zygmunt Lechosław Szadkowski urodził się 5 stycznia 1912 roku w Warszawie, jako syn Zygmunta Szadkowskiego i Marii Kozłowskiej. W wieku dwóch lat przeprowadził się z rodziną do Tołoczyna na Witebszczyźnie, a w tym samym roku stracił ojca. Po ukończeniu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Nowogródku, rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1936 roku ożenił się z Wandą Malinowską (zmarła w 1999 roku). Absolutorium z geografii uzyskał w 1938 roku. Po dodatkowych studiach na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych wstąpił do służby dyplomatycznej i został wysłany do Konsulatu RP w Dyneburgu.

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się z żoną przez Szwecję i Wielką Brytanię do Francji. Tam wstąpił do Wojska Polskiego i jako emisariusz rządu został wysłany do Rumunii, gdzie organizował konspiracyjne struktury na terenach wcielonych do Związku Radzieckiego. W Rumunii stworzył szlak przerzutowy z Bukaresztu na Bliski Wschód.

Po upadku Francji udał się na Bliski Wschód, gdzie dołączył do powstającej Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Jako aktywny działacz Związku Harcerstwa Polskiego współorganizował działalność harcerską w oddziałach i w skupiskach Polaków w Palestynie. W składzie 3 batalionu Brygady Strzelców Karpackich brał udział w obronie Tobruku oraz w bitwie pod Gazala. W 1942 roku skierowany został do Szkoły Podchorążych Piechoty, a po ukończeniu kursu został jej instruktorem, jednocześnie aktywnie działając w organizacjach harcerskich. 1 grudnia 1943 roku mianowany został kierownikiem Samodzielnego Referatu Harcerskiego Dowództwa Wojsk na Środkowym Wschodzie. W październiku 1944 roku został Komendantem ZHP na Wschodzie. Przeszedł szlak bojowy II Korpusu, walcząc w Afryce Północnej i we Włoszech. Służbę wojskową zakończył w stopniu podpułkownika.

Po zakończeniu wojny przebywał początkowo we Włoszech i Palestynie, później wyjechał do Wielkiej Brytanii i osiadł w Londynie. Pracował jako piekarz, robotnik w fabryce i pomocnik krawca. Na emigracji brał czynny udział w pracach Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Wielkiej Brytanii oraz wielu komitetów i organizacji emigracyjnych. 1 grudnia 1957 roku został wybrany członkiem Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii. W latach 1960–1967 był Przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego poza granicami kraju. Publikował w pismach emigracyjnych oraz występował w audycjach Radia Wolna Europa. Angażował się również w politykę emigracyjną, będąc członkiem prezydium Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i jej ostatnim przewodniczącym przed rozwiązaniem w grudniu 1991 roku oraz ministrem w dwóch rządach RP na uchodźstwie: spraw społecznych w drugim rządzie Alfreda Urbańskiego i skarbu w pierwszym rządzie Kazimierza Sabbata. Od 21 lutego 1986 roku był członkiem Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Był również prezesem Stowarzyszenia Kombatantów Polskich w Wielkiej Brytanii. W 1990 roku uzgadniał warunki przekazania insygniów prezydenckich do Polski.

W 1992 roku został członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Zmarł w Londynie 5 września 1995 roku. Pochowano go na Cmentarzu Żbikowskim w Pruszkowie.

10 listopada 2012 roku Zygmunt Szadkowski wraz ze swoją żoną Wandą zostali pochowani w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej.

———–

Odznaka w formie orła w koronie z rozpostartymi skrzydłami, siedzącego na postumencie z napisem „Tobruk”, inicjałami SBSK (Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich), dwa brytyjskie bagnety skierowane w górę oraz półksiężyca na samym dole. 

Gładki rewers z przylutowanym słupkiem oraz nakrętką (nakrętka nie-prawidłowa, firmy F.M Lorioli).. Numerowana 3703” i cechowany próbą „800” dla standardu srebra 800.

O tej wersji odznaki wspomina Tony Leszczuk i Krzysztof Barbarski w książce  “The Polish Army in the West 1939-47, Commemorative and Specialist Badges, 2020” pozycja 12a, strona 9.