PSZnZ Medal Pamiątkowy na 30-Lecie 1 Dywizji Grenadierów

Związek Grenadierów uczcił 30-tą rocznicę walk 1 Dywizji Grenadierów w Lotaryngii w 1940 roku pod dowództwem generała Bronisława Ducha medalem pamiątkowym. 

 Medal na wstążce niebiesko-czerwonej z białym paskiem rozdzielającym. 

 Awers przedstawia stylizowanego orła w koronie, na nim znak grenadierów (zapalony granat kulisty), na nim napis 1DG (1 Dywizja Grenadierów). Poniżej 4444 WYKONAĆ. Napis ten dotyczy tajnego rozkazu Dowódcy Dywizji nakazujący na wypadek upadku Francji, podzielić oddziały na małe grupy i przedzierać się do południowej Francji, celem ewakuacji do Wielkiej Brytanii i dalszego kontynuowania walki. 

 Na rewersie Krzyż Lotaryński z podwójną poprzeczką, u dołu daty 1940-1970. Medal zaprojektowany przez Jerzego Nowiaka. 

 Medal należał do Pułkownika Henryka Spaltensteina. 

Pułkownik Henryk Spaltenstein. (ur. 13 grudnia 1896, zm. 1973). Pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Urodził się 13 grudnia 1896. W 1913 ukończył IV klasę w Filii C. K. Gimnazjum w Stryju. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem 80 pułku piechoty (garnizon Słonim), w tym w 1923 jako nadetatowy był przydzielony do Oddziału I Sztabu w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii i zweryfikowany w stopniu porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1928 był oficerem 29 pułku artylerii polowej w Grodnie. 27 stycznia 1930 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 był oficerem 5 Dywizji Piechoty we Lwowie. W 1939 roku, w stopniu majora, pełnił służbę w 19 pułku artylerii lekkiej w Nowej Wilejce na stanowisku dowódcy IV dywizjonu. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej.

Po przedostaniu się do Francji został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 pełnił funkcję dowódcy III dywizjonu 1 Wileńskiego pułku artylerii lekkiej. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych.

Po wojnie pozostał na emigracji. W 1960 został awansowany do stopnia pułkownika artylerii. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Związku Ziem Wschodnich), IV kadencji (od 8 października 1969 do 7 listopada 1970, z ramienia Związku Socjalistów Polskich). Zmarł w 1973.