Sklep

II RP Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – Produkcja Francuska
26 maja, 2019
PSZnZ Baretka Virtuti Militari 
1 czerwca, 2019

PSZnZ Krzyż Walecznych Czterokrotnie Nadany– Wielka Brytania “Jasny Brąz”

£474.99

Wielka Brytania, 1944-45, Brąz.

Brak w magazynie

Kategoria:
Opis
Spread the love

Polski Krzyż Walecznych wykonany dla Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wersja wykonana z brązu, wyprodukowana w Wielkiej Brytanii w latach 1944-45. Wersja 24a według książki Grzegorza Krogulca „Krzyż Walecznych”.

Polski Krzyż Walecznych przyznawany za waleczność na polu bitwy. Nagroda w kształcie krzyża, w środku polski orzeł w koronie z rozpostartymi skrzydłami. Na ramionach napis „Na Polu Chwały 1920”.

Oryginalna wstążka z okresu, na wstążce trzy okucia wskazujące że krzyż został nadany czterokrotnie. 

 

 Krzyż należał do Pułkownika Henryka Spaltensteina. 

 

Pułkownik Henryk Spaltenstein. (ur. 13 grudnia 1896, zm. 1973). Pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Urodził się 13 grudnia 1896. W 1913 ukończył IV klasę w Filii C. K. Gimnazjum w Stryju. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem 80 pułku piechoty (garnizon Słonim), w tym w 1923 jako nadetatowy był przydzielony do Oddziału I Sztabu w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii i zweryfikowany w stopniu porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1928 był oficerem 29 pułku artylerii polowej w Grodnie. 27 stycznia 1930 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 był oficerem 5 Dywizji Piechoty we Lwowie. W 1939 roku, w stopniu majora, pełnił służbę w 19 pułku artylerii lekkiej w Nowej Wilejce na stanowisku dowódcy IV dywizjonu. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej.

Po przedostaniu się do Francji został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 pełnił funkcję dowódcy III dywizjonu 1 Wileńskiego pułku artylerii lekkiej. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych.

Po wojnie pozostał na emigracji. W 1960 został awansowany do stopnia pułkownika artylerii. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Związku Ziem Wschodnich), IV kadencji (od 8 października 1969 do 7 listopada 1970, z ramienia Związku Socjalistów Polskich). Zmarł w 1973.