II RP – Legitymacja Krzyż Walecznych nr 7193 – 12 Pułk Artylerii Polowej, Dowódca Pułku Otto Axmann

 Legitymacja do Krzyża Walecznych (dokument nadania) dla Krzyża nr 7193, wystawiona na Majora Otto Axmann, dowódcę 12 Pułku Artylerii Polowej z Złoczów/Tarnopol od Grudnia 1921 roku do Października 1925 roku. Dokument podpisany przez Generała Stanisława Hallera, zamordowanego przez sowietów w Zbrodni Katyńskiej 1940 roku. 

Otto Axmann, urodzony w Wiedniu artylerzysta pochodzenia niemieckiego, zdobywał wiedzę wojskową w wiedeńskiej szkole kadetów. Stopnie oficerskie, w tym do kapitana włącznie, uzyskał w Krakowie, gdzie służył w 2. pułku artylerii fortecznej. W 1903 roku poślubił Jadwigę Jaworowską z Nowego Targu, z którą miał córkę Jadwigę. Axmann biegle opanował język polski.

W 1911 roku opuścił Kraków na trzy lata, jednak mobilizacja 2. pułku artylerii fortecznej w 1914 roku sprowadziła go z powrotem do miasta. Jako dowódca baterii 15-centymetrowych haubic, wyruszył z 1. armią na front. Po odwrocie jesienią objął dowództwo grupy artylerii w Twierdzy Kraków i brał udział w zwycięskich walkach z Rosjanami. Następnie został komendantem 4. okręgu artylerii Twierdzy Kraków.

W 1915 roku Axmann został wysłany na front włoski, a rok później dowodził 15. samodzielną baterią moździerzy zmotoryzowanych Škoda 30,5 cm. Bateria ta walczyła we Włoszech oraz na froncie wschodnim, m.in. pod Brodami i Załoźcami. Koniec wojny w 1918 roku zastał Axmanna na stanowisku komendanta szkoły samochodowej artylerii w Wiedniu.

W 1919 roku złożył oficjalne podanie o przyjęcie do Wojska Polskiego. Armia odradzającej się Polski potrzebowała doświadczonych artylerzystów. W grudniu 1921 roku Otto Axmann objął dowództwo 12. pułku artylerii polowej w Złoczowie, wchodzącego w skład 12. Dywizji Piechoty z Tarnopola. Na tym stanowisku pozostał do jesieni 1925 roku.

Otto Axmann zmarł w 1971 roku, przeżywszy 95 lat.