II RP – Francuski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości “Oracz” – Arthus Bertrand

Rzadka odmiana Medalu Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, prywatnej produkcji wykonana we Francji w zakładzie Arthusa Bertranda. Medal zawieszony na morowej błękitnej wstążce, wstążka typu francuskiego.

 Medal należał do Pułkownika Henryka Spaltensteina.

Prawo otrzymania medalu służyło tym, którzy pełniąc nienagannie służbę państwową-wojskową lub cywilną, służbę samorządową albo służbę w innych instytucjach publicznoprawnych w czasie od 11 listopada 1918 r do dnia 11 listopada 1928 r. 

Okrągły medal wykonany z brązu, na awersie znajduje się wizerunek profilowy Marszałka Józefa Piłsudskiego. Na rewersie odznaczenia przy dolnej krawędzi znajdują się daty ( 1918- 1928 ), nad nimi wizerunek człowieka z pługiem (alegoria pracy). Ślady noszenia jak na zdjęciach.

Pułkownik Henryk Spaltenstein. (ur. 13 grudnia 1896, zm. 1973). Pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Urodził się 13 grudnia 1896. W 1913 ukończył IV klasę w Filii C. K. Gimnazjum w Stryju. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem 80 pułku piechoty (garnizon Słonim), w tym w 1923 jako nadetatowy był przydzielony do Oddziału I Sztabu w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii i zweryfikowany w stopniu porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1928 był oficerem 29 pułku artylerii polowej w Grodnie. 27 stycznia 1930 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 był oficerem 5 Dywizji Piechoty we Lwowie. W 1939 roku, w stopniu majora, pełnił służbę w 19 pułku artylerii lekkiej w Nowej Wilejce na stanowisku dowódcy IV dywizjonu. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej.

Po przedostaniu się do Francji został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 pełnił funkcję dowódcy III dywizjonu 1 Wileńskiego pułku artylerii lekkiej. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych.

Po wojnie pozostał na emigracji. W 1960 został awansowany do stopnia pułkownika artylerii. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Związku Ziem Wschodnich), IV kadencji (od 8 października 1969 do 7 listopada 1970, z ramienia Związku Socjalistów Polskich). Zmarł w 1973.